2.♥

Ktoś zaczął skakać po łóżku, więc podniosłem powieki budząc się. Ujrzałem Roześmianą buźkę Debby.

-Cześć słońce- przywitałem ją.

-cześć- nagle blondynka opadła na łóżko. Powoli zaczęła wybudzać się tez Amanda.

-hej mamo.

-Cześć myszko. Jak było wczoraj?- zapytała przytulając Deb

-Super, śpiewałam na takiej dużej scenie

-Naprawdę? To ci zazdroszczę.- Amanda spojrzała na mnie i się uśmiechnęła na powitanie.

-Cześć kochanie. Dobra Debby muszę cię zwieźć do przedszkola.

Od razu mała blondynka posmutniała powoli stoczyła się z łóżka i poszła ubrać się do pokoiku

-Pójdę jej pomóc- powiedziała Amanda i pocałowała mnie w policzek

Gdy do nich poszedłem, dziewczyny urzędowały w kuchni.

-Debbi gotowa?-zapytałem

-Tak tato.

-To chodź bo się spóźnimy - mała podeszła do mamy i przytuliła ja na pożegnanie.

Wziąłem ją do auta i ruszyliśmy do przedszkola. Na miejscu zaprowadziłem ją do budynku i pożegnałem się

-Niedługo po ciebie wrócę obiecuję- przytuliłem moją córeczkę i wyszedłem z pomieszczenia

Wsiadłem do auta i wróciłem do domu. Na stole znalazłem kartkę od Amandy. "Wezwali mnie do pracy będę wieczorem ".Westchnąłem i poszedłem na kanapę Włączyłem telewizor i zacząłem latać po kanałach . Sam nie wiem kiedy zasnąłem. Potem zrobiłem jakiś obiad i wziąłem się za pisanie piosenki, a gdy przyszedł czas pojechałem po Debby. Odebrałem małą z przedszkola i zajechałem po Amandę do pracy. Wybiegła z budynku od razu wsiadając do auta

-Mam dla ciebie niespodziankę.- powiedziałem całując moją żonę na powitanie

-Tak?

-Wychodzimy dziś na kolację a potem niespodzianka.-powiedziałem uśmiechając się

-No dobrze- cmoknęła mnie w policzek.

dojechaliśmy do domu. Debby wbiegła do mieszkania od razu siadając przed telewizorem

-A co będzie z Deb- zapytała się zaciekawiona kobieta.

-Zayn z Perrie się nią zajmą

-Widzę że wszystkich zaangażowałeś w ten plan- pomału zaplotła ręce na mojej szyi.

-No musiałem- pocałowałem ją czule w usta,

Po pół godzinie byłem gotowy w przedpokoju czekałem na Amandę oraz na Zayna i Perrie którzy mieli zaopiekować się małą.

Para pojawiła się już po chwili. Przywitali się z nami i poszli do Debby.

W końcu mogliśmy spokojnie spędzić czas tylko we dwoje.

Wybraliśmy się z Amandą na kolację to jednej z restauracji. Było romantycznie. Czułem się jakbym był na pierwszej randce. Później poszliśmy na spacer. Wyglądaliśmy jak para nastolatków zakochana w sobie na zabój. Park o tej porze był opustoszały a drogę oświetlił nam księżyc

Splotłem nasze dłonie śpiewając żonie jej ulubioną piosenkę. Z jej twarzy nie schodził uśmiech. Kochałem go nadawał mi sens życia. Nie mógłbym stracić Amandy. Mojego szczęścia;.

Nagle w naszą stronę zbliżała się czarna postać.

Myślałem, że nas minie, ale tak nie było.

-Dawaj kasę!- usłyszałem nagle

-Amanda spokojnie- zaczęliśmy się cofać.

-Głuchy jesteś, dawaj kasę!- powtórzył

-Dobra- coś rzuciłem w jego kierunku

Myślałem że odejdzie ale on wyciągnął pistolet i zaczął mierzyć w Amandę.

-Nawet się nie waż do niej strzelać!- przesunąłem ją za siebie

-Niall boję się- kobieta szepnęłam mi do ucha

-Spokojnie skarbie- cały czas się cofaliśmy,

Nagle odwróciłem się aby ją objąć. Strzał został wymierzony, ale w Amandę, ale to ja ją uchroniłem.

Powoli osunąłem się po jej ciele. postać która strzelała już dawno gdzieś uciekła

-Niall co ci jest?- spytała roztrzęsiona blondynka

Nie mogłem już oddychać. Nie mogłem się poruszyć.

-Ej... nie możesz, nie możesz mnie zostawić. Potrzebuję cię Niall!- krzyczała a jej anielską twarz obmywały łzy.- spokojnie wytrzymaj dzwonie po karetkę- w tym momencie wyciągnęła telefon i wybrała numer alarmowy

Ale ja już nie mogłem. trzymała moją dłoń, a ja ostatni raz ją uścisnąłem.

-Kocham cię- tyle słów udało mi się powiedzieć.

Potem zamknąłem oczy i odszedłem z tego świata.